นกเอี้ยงควาย (Jungle Myna) มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Acridotheres fuscus เป็นนกขนาดเล็ก อยู่ในวงศ์นกกิ้งโครง (Sturnidae) พบได้ในประเทศไทยและประเทศอื่นๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ลักษณะทั่วไป

นกเอี้ยงควายมีความยาวลำตัวประมาณ 22-24 เซนติเมตร ปากสีเหลืองอมส้ม ขาสีเหลืองอมส้มนวล ลำตัวด้านบนสีเทาเข้ม (หัวและปีกสีเข้มกว่าลำตัว) ก้นสีขาว มีแถบปีกขาว หงอนสั้นเหนือโคนปาก

เสียงร้อง

นกเอี้ยงควายมีเสียงร้องที่ไพเราะ เสียงร้องเป็นทำนองสองพยางค์ “จึ้ก-จึ้ก” หรือ “จึ้ก-จึ้ก-จึ้ก” มักร้องติดต่อกันหลายครั้ง

พฤติกรรม

นกเอี้ยงควายเป็นนกที่พบเห็นได้ทั่วไปตามทุ่งโล่ง บริเวณใกล้แหล่งน้ำ และบริเวณกสิกรรม มักพบเป็นฝูงขนาดใหญ่ ชอบส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้ว ชอบเกาะรวมกันเป็นกลุ่มตามกิ่งไม้หรือเสาไฟฟ้า

การกินอาหาร

นกเอี้ยงควายกินแมลงเป็นอาหารหลัก รวมไปถึงผลไม้ เมล็ดพืช และสัตว์ขนาดเล็กอื่นๆ

การผสมพันธุ์

นกเอี้ยงควายผสมพันธุ์ในช่วงฤดูร้อน หรือระหว่างเดือนมีนาคม-พฤษภาคม ทำรังตามโพรงต้นไม้ มักเป็นโพรงที่เกิดตามธรรมชาติ หรือโพรงเก่าของสัตว์อื่น เช่น นกหัวขวาน กระรอก ในแต่ละรังมีไข่ 2-4 ฟอง ไข่สีขาว อาจมีลายดอกดวงเล็กๆ สีน้ำตาลแกมแดง

สถานภาพ

นกเอี้ยงควายเป็นนกประจำถิ่นพบบ่อยและปริมาณปานกลาง พบได้ทั่วประเทศไทย นกเอี้ยงควายเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535

A : นกที่มีรายงานพบตามธรรมชาติในระยะ 50 ปีที่ผ่านมา

B : นกที่ไม่มีรายงานพบในธรรมชาติเป็นเวลาอย่างน้อย 50 ปี

C : นกต่างถิ่นที่ถูกนำเข้ามาในประเทศไทย และสามารถปรับตัวให้อาศัยและขยายพันธุ์ได้เองในธรรมชาติ

D : นกที่พบในธรรมชาติแต่อาจเป็นนกที่หลุดจากกรงเลี้ยง

E : นกที่มีรายงานพบในอดีต แต่อาจเป็นการจำแนกชนิดผิดพลาด

F : นกที่เป็นประชากรผสมข้ามสายพันธุ์ และยังไม่มีรายงานของประชากรที่มีลักษณะแท้ตามชนิดดั้งเดิม

สถานภาพตามฤดูกาลของนกแต่ละชนิด

R : นกประจำถิ่น

N : นกที่อพยพเข้ามาช่วงนอกฤดูผสมพันธุ์ (ฤดูหนาว)

B : นกที่อพยพเข้ามาทำรังวางไข่

P : นกอพยพผ่านช่วงฤดูใบไม้ผลิ และฤดูใบไม้ร่วง

V : นกพลัดหลง มีรายงานไม่เกิน 3 ครั้ง

ขอบคุณข้อมูลภาพถ่ายจาก https://ebird.org
ขอบคุณข้อมูลการกระจายพันธุ์และเสียงร้องจาก https://ebird.org