นกสกัวหางยาว Long-tailed Jaeger

Photographer : © Jainy Kuriakose

 

ชื่อสามัญ ชื่อวิทยาศาสตร์ ชื่อไทย การรายงาน สถานภาพตามฤดูกาล
Long-tailed Jaeger Stercorarius longicaudus นกสกัวหางยาว A N

นกสกัวหางยาว (Long-tailed Jaeger) นกทะเลในวงศ์นกสกัว (Stercorariidae) เป็นนกขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ลำตัวยาวประมาณ 40 เซนติเมตร หัวและคอมีสีดำ อกและท้องมีสีขาว ลำตัวด้านบนมีสีน้ำตาลเข้ม ปีกสีขาว หางยาว ปากแหลมยาว และขายาวมาก

นกสกัวหางยาวมีถิ่นอาศัยในแถบอาร์กติกและทะเลทางเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิก ในประเทศไทยพบได้ทั่วไปในช่วงฤดูหนาว

นกสกัวหางยาวเป็นนกกินปลา กุ้ง ปู และสัตว์น้ำขนาดเล็ก มักหากินโดยการบินโฉบลงมาจับเหยื่อจากผิวน้ำหรือจากใต้น้ำ

นกสกัวหางยาวเป็นนกที่อพยพระยะไกล โดยนกตัวเมียจะวางไข่บนเกาะขั้วโลกเหนือในช่วงกลางฤดูร้อน จากนั้นนกตัวผู้จะเป็นผู้ฟักไข่และเลี้ยงลูกเพียงตัวเดียว นกตัวเมียจะบินอพยพไปหาคู่ใหม่ในแถบเอเชียหรือยุโรป เมื่อลูกนกโตพอก็จะบินตามแม่ไป

นกสกัวหางยาวเป็นนกที่หายากในประเทศไทย มักพบเห็นได้ในทะเลทางภาคเหนือและภาคตะวันออก

 

1
2
3
4
5

 

A : นกที่มีรายงานพบตามธรรมชาติในระยะ 50 ปีที่ผ่านมา

B : นกที่ไม่มีรายงานพบในธรรมชาติเป็นเวลาอย่างน้อย 50 ปี

C : นกต่างถิ่นที่ถูกนำเข้ามาในประเทศไทย และสามารถปรับตัวให้อาศัยและขยายพันธุ์ได้เองในธรรมชาติ

D : นกที่พบในธรรมชาติแต่อาจเป็นนกที่หลุดจากกรงเลี้ยง

E : นกที่มีรายงานพบในอดีต แต่อาจเป็นการจำแนกชนิดผิดพลาด

F : นกที่เป็นประชากรผสมข้ามสายพันธุ์ และยังไม่มีรายงานของประชากรที่มีลักษณะแท้ตามชนิดดั้งเดิม

 

สถานภาพตามฤดูกาลของนกแต่ละชนิด

R : นกประจำถิ่น

N : นกที่อพยพเข้ามาช่วงนอกฤดูผสมพันธุ์ (ฤดูหนาว)

B : นกที่อพยพเข้ามาทำรังวางไข่

P : นกอพยพผ่านช่วงฤดูใบไม้ผลิ และฤดูใบไม้ร่วง

V : นกพลัดหลง มีรายงานไม่เกิน 3 ครั้ง


ขอบคุณข้อมูลภาพถ่ายจาก https://ebird.org
ขอบคุณข้อมูลการกระจายพันธุ์และเสียงร้องจาก https://ebird.org

ใส่ความเห็น