| Photographer : | © Subrato Sanyal |
| ชื่อสามัญ | ชื่อวิทยาศาสตร์ | ชื่อไทย | การรายงาน | สถานภาพตามฤดูกาล |
| Oriental Honey-buzzard | Pernis ptilorhynchus | เหยี่ยวผึ้ง | A | R, N |
เหยี่ยวผึ้ง (Pernis ptilorhynchus) เป็นนกล่าเหยื่อขนาดกลาง พบกระจายพันธุ์ในเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในประเทศไทยพบได้ทั่วไปในป่าดิบชื้นและป่าเบญจพรรณ
ข้อมูลสำคัญของเหยี่ยวผึ้ง
- สถานะการอนุรักษ์ในประเทศไทยอยู่ในระดับเป็นกังวลน้อย (คงที่)
- ขนาดลำตัวยาวประมาณ 57-60 เซนติเมตร น้ำหนักประมาณ 1.2-1.5 กิโลกรัม
- หัวและคอมีสีน้ำตาลเข้ม ลำตัวด้านบนสีน้ำตาลเข้ม ลำตัวด้านล่างสีขาว มีลายขวางสีน้ำตาลเข้ม หางมีลายขวางสีน้ำตาลเข้มและขาว
- เป็นสัตว์กินผึ้งเป็นหลัก มักหากินตามป่าดิบชื้นและป่าเบญจพรรณ อาหารได้แก่ ผึ้ง รังผึ้ง แมลงอื่นๆ และสัตว์ขนาดเล็ก
- ทำรังบนต้นไม้ใหญ่ วางไข่ครั้งละ 2-3 ฟอง ไข่ฟักเป็นตัวประมาณ 35-40 วัน ลูกนกจะอยู่กับพ่อแม่นานประมาณ 2 เดือน จึงจะแยกตัวไปหากินเอง
- ภัยคุกคามที่สำคัญต่อเหยี่ยวผึ้ง ได้แก่ การสูญเสียถิ่นอาศัยและการล่าเพื่อเอาขนและกระดูก
พฤติกรรมการหากินของเหยี่ยวผึ้ง
เหยี่ยวผึ้งเป็นสัตว์กินผึ้งเป็นหลัก มักหากินตามป่าดิบชื้นและป่าเบญจพรรณ เหยี่ยวผึ้งจะบินวนหารังผึ้ง เมื่อพบรังผึ้งจะบินโฉบลงมาทำลายรังผึ้งด้วยกรงเล็บ จากนั้นจะกินตัวอ่อนผึ้งและน้ำผึ้งเป็นอาหาร เหยี่ยวผึ้งยังกินแมลงอื่นๆ เช่น ตั๊กแตน แมลงวัน และสัตว์ขนาดเล็ก เช่น หนู งู และกบ เป็นอาหารอีกด้วย
1
2
3
4
5
6
A : นกที่มีรายงานพบตามธรรมชาติในระยะ 50 ปีที่ผ่านมา
B : นกที่ไม่มีรายงานพบในธรรมชาติเป็นเวลาอย่างน้อย 50 ปี
C : นกต่างถิ่นที่ถูกนำเข้ามาในประเทศไทย และสามารถปรับตัวให้อาศัยและขยายพันธุ์ได้เองในธรรมชาติ
D : นกที่พบในธรรมชาติแต่อาจเป็นนกที่หลุดจากกรงเลี้ยง
E : นกที่มีรายงานพบในอดีต แต่อาจเป็นการจำแนกชนิดผิดพลาด
F : นกที่เป็นประชากรผสมข้ามสายพันธุ์ และยังไม่มีรายงานของประชากรที่มีลักษณะแท้ตามชนิดดั้งเดิม
สถานภาพตามฤดูกาลของนกแต่ละชนิด
R : นกประจำถิ่น
N : นกที่อพยพเข้ามาช่วงนอกฤดูผสมพันธุ์ (ฤดูหนาว)
B : นกที่อพยพเข้ามาทำรังวางไข่
P : นกอพยพผ่านช่วงฤดูใบไม้ผลิ และฤดูใบไม้ร่วง
V : นกพลัดหลง มีรายงานไม่เกิน 3 ครั้ง
ขอบคุณข้อมูลภาพถ่ายจาก https://ebird.org
ขอบคุณข้อมูลการกระจายพันธุ์และเสียงร้องจาก https://ebird.org
